Zmniejszenie zużycia energii, redukcja strat energii są głównymi celami efektywności energetycznej. Poprawa efektywności energetycznej polega na zwiększeniu wykorzystania energii końcowej, dzięki zmianom technologicznym, gospodarczym lub zmianom zachowań.

W ciągu ostatnich 10 lat w Polsce dokonał się ogromny postęp w zakresie efektywności energetycznej. Energochłonność Produktu Krajowego Brutto spadła bowiem blisko o 1/3. Nasze dokonania to przede wszystkim: przedsięwzięcia termomodernizacyjne wykonywane w ramach ustawy o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych, modernizacja oświetlenia ulicznego czy też optymalizacja procesów przemysłowych.
Nadal jednak efektywność energetyczna polskiej gospodarki jest około 3 razy niższa niż w najbardziej rozwiniętych krajach europejskich i około 2 razy niższa niż średnia w krajach Unii Europejskiej. Dodatkowo, zużycie energii pierwotnej w Polsce, odniesione do liczebności populacji, jest niemal 40 % niższe niż w krajach „starej 15”. Powyższe świadczy o ogromnym potencjale w zakresie oszczędzania energii w Polsce, charakterystycznym dla gospodarki intensywnie rozwijającej się.
 

Poprawa efektywności energetycznej oraz racjonalne wykorzystywanie istniejących zasobów energetycznych, w perspektywie wzrastającego zapotrzebowania na energię, są obszarami do których Polska przywiązuje wielką wagę. Priorytetowym celem Rządu stało się stworzenie ram prawnych oraz systemu wsparcia działań związanych z poprawą efektywności energetycznej. Ministerstwo Gospodarki opracowuje projekt ustawy o efektywności energetycznej. Ustawa określi cele w zakresie oszczędności energii, z uwzględnieniem wiodącej roli sektora publicznego, ustanowi mechanizmy wspierające oraz system monitorowania i gromadzenia niezbędnych danych, co przyczyni się do zwiększenia racjonalności wykorzystania energii. Zapewni także pełnie wdrożenie dyrektyw europejskich w zakresie efektywności energetycznej, w tym zwłaszcza zapisy Dyrektywy 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych.

Integralnym elementem ustawy o efektywności energetycznej będzie system białych certyfikatów, jako mechanizm rynkowy sprzyjający wzrostowi efektywności energetycznej w łańcuchu wytwarzania, przesyłu i zużycia energii, jak również pobudzający siły rynkowe w kierunku bardziej racjonalnego wykorzystania energii. Pozyskanie białych certyfikatów będzie obowiązkowe dla firm sprzedających energię odbiorcom końcowym, w celu przedłożenia ich Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do umorzenia. Firmy sprzedające energię elektryczną, gaz ziemny i ciepło będą zobligowane do pozyskania określonej liczby certyfikatów w zależności od wielkości sprzedawanej energii. Projekt ustawy zakłada stworzenie katalogu inwestycji pro-oszczędnościowych, przedsiębiorca będzie mógł uzyskać daną ilość certyfikatów w drodze przetargu ogłaszanego przez Prezesa URE. Firmy będą miały również możliwość kupna certyfikatów na Towarowej Giełdzie Energetycznej.
 

W Polsce przewiduje się szybki proces wdrażania dyrektyw wykonawczych do dyrektywy ramowej 2005/32/WE ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię. Będzie to bardzo istotnym impulsem do zmniejszenia energochłonności tych urządzeń. Jak dotychczas wszystkie dyrektywy dotyczące etykietowania i wymagań efektywności energetycznej urządzeń zostały w Polsce wdrożone.
 

IEA szacuje, że efektywność przemysłu można łatwo zwiększyć o 18-26%, bez żadnej rewolucji technologicznej, lecz przeprowadzając zwykłą optymalizację procesów i infrastruktury. Dalsze inwestycje, oparte o powszechnie dostępne technologie, pozwalają podwoić oszczędności.
Postawienie na efektywność energetyczną to najłatwiejszy i najszybszy sposób na poprawę sytuacji. Projekty poświęcone wydajności energetycznej zazwyczaj oferują imponujący zwrot z inwestycji, z łatwością przewyższający większość innych inwestycji.
Koncern chemiczny DuPont zmniejszył emisję gazów cieplarnianych o 72% poniżej poziomu z roku 1991, oszczędzając 1.5 miliardów dolarów.
 

Duży potencjał oszczędności energii w sektorze budownictwa oraz fakt, że sektor ten odpowiada za 40 % końcowego zużycia energii w Unii Europejskiej powoduje, że inwestycje w poprawę efektywności energetycznej w tym sektorze są szczególnie interesujące. W Polsce realizowany jest program termomodernizacji budynków, który wprowadzono już w 1999 roku na podstawie ustawy o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Program ten ma na celu zapewnienie technicznego i finansowego wsparcia projektów w zakresie oszczędności energii w budynkach oraz projektów dotyczących zmniejszania strat ciepła w sieciach dystrybucyjnych lub zastępowania tradycyjnych źródeł energii źródłami niekonwencjonalnymi, w tym odnawialnymi. Inwestorzy mogą otrzymać 25% zwrotu kwoty kredytu na realizację projektów. W okresie 1999–2007 z budżetu państwa na ten cel wydatkowano blisko 600 mln zł.
Budynki w Polsce zużywają około 40% energii, z czego ponad 2/3 na ogrzewanie – a mogłyby znacznie mniej. Unia Europejska szacuje, że w przeciągu kilku lat w nowo budowanych domach można zredukować zużycie energii na ogrzewanie o 70%.
Często właściciele domów budując je skupiają się na wszystkim, tylko nie na energooszczędności – i na niej oszczędzają. Już na etapie projektowania należy brać pod uwagę różne opcje pozwalające zmniejszyć energochłonność użytkowania budynku (gruntowe wymienniki ciepła, rekuperatory, kolektor słoneczne). Oczywiście ważne jest również odpowiednie ocieplenie budynku.
Ograniczeniem często jest brak świadomości architektów, projektantów i wykonawców. Jednak to nie oni będą później płacić rachunki. To właściciel powinien zadbać, aby nowy budynek był efektywny energetycznie.
 

Powinniśmy wspierać czysty i efektywny energetycznie transport. Przyczyni się to nie tylko do poprawy stanu środowiska naturalnego oraz przeciwdziałania zmianom klimatycznym, ale będzie miało również pozytywny wpływ na aspekt ekonomiczny i zdrowotny.
Obecnie już wiele miast na świecie zmieniło lub zmienia organizację ruchu miejskiego. Swój udział w tym ma również Warszawa.
Należy promować transport publiczny i ruch rowerowy poprzez:
- Wyłączenie ruchu samochodów osobowych z centrów miast z równoczesnym utworzeniem parkingów na obrzeżach zamkniętych obszarów i udostępnieniem rzeczywiście skutecznej komunikacji zbiorowej z tych parkingów.
- Wydzielone pasy wyłącznie dla autobusów na drogach o więcej niż jednym pasie ruchu, z rzeczywistym egzekwowaniem przepisów.
- Niskie ceny biletów komunikacja miejskiej. Przykładowo obecnie w Warszawie ceny biletów pokrywają zaledwie 40% kosztów transportu publicznego, reszta jest dotowana.
- Ścieżki dla rowerów dobrze rozbudowana i utrzymywana infrastruktura rowerowa, sprawia że ludzie z przyjemnością przesiadają się na rower.
- Ulgi na pojazdy ekologiczne.
- Rozbudowa sieci tramwajowych i linii metra. To najszybsze i najbardziej ekologiczne środki transportu miejskiego.
- Rozbudowa zelektryfikowanych kolei miejskich.
 

- wyłączać telewizory i inne urządzenia często pozostawiane w stanie „czuwania”
- nie włączać zbędnego oświetlenia
- unikać ciemno obudowanych żyrandoli,
- stosować energooszczędne żarówki
- stosować automatyczne wyłączniki prądu
- stosować listwy zasilające z przełącznikiem do wyłączania
- inwestować w nowe energooszczędne urządzenia (pralki, lodówki, zmywarki)
- uwaga na czajniki elektryczne – te małe urządzenia mogą zużywać bardzo dużo prądu.
 
Źródło:
http://www.mg.gov.pl/Gospodarka/Energetyka/Efektywnosc+energetyczna
http://dlaklimatu.pl/Efektywnosc-energetyczna